Conjugaison du verbe découenner à la forme interrogative
Indicatif
Présent
- découenné-je ?
- découennes-tu ?
- découenne-t-il ?
- découennons-nous ?
- découennez-vous ?
- découennent-ils ?
Passé simple
- découennai-je ?
- découennas-tu ?
- découenna-t-il ?
- découennâmes-nous ?
- découennâtes-vous ?
- découennèrent-ils ?
Passé composé
- ai-je découenné ?
- as-tu découenné ?
- a-t-il découenné ?
- avons-nous découenné ?
- avez-vous découenné ?
- ont-ils découenné ?
Passé antérieur
- eus-je découenné ?
- eus-tu découenné ?
- eut-il découenné ?
- eûmes-nous découenné ?
- eûtes-vous découenné ?
- eurent-ils découenné ?
Imparfait
- découennais-je ?
- découennais-tu ?
- découennait-il ?
- découennions-nous ?
- découenniez-vous ?
- découennaient-ils ?
Futur simple
- découennerai-je ?
- découenneras-tu ?
- découennera-t-il ?
- découennerons-nous ?
- découennerez-vous ?
- découenneront-ils ?
Plus-que-parfait
- avais-je découenné ?
- avais-tu découenné ?
- avait-il découenné ?
- avions-nous découenné ?
- aviez-vous découenné ?
- avaient-ils découenné ?
Futur antérieur
- aurai-je découenné ?
- auras-tu découenné ?
- aura-t-il découenné ?
- aurons-nous découenné ?
- aurez-vous découenné ?
- auront-ils découenné ?
Subjonctif
Présent
- -
- -
- -
- -
- -
- -
Passé
- -
- -
- -
- -
- -
- -
Imparfait
- -
- -
- -
- -
- -
- -
Plus-que-parfait
- -
- -
- -
- -
- -
- -
Conditionnel
Présent
- découennerais-je ?
- découennerais-tu ?
- découennerait-il ?
- découennerions-nous ?
- découenneriez-vous ?
- découenneraient-ils ?
Passé
- aurais-je découenné ?
- aurais-tu découenné ?
- aurait-il découenné ?
- aurions-nous découenné ?
- auriez-vous découenné ?
- auraient-ils découenné ?
Impératif
Présent
- -
- -
- -
Passé
- -
- -
- -
Infinitif
Présent
Passé
- avoir découenné
Participe
Présent
Passé
- découenné
- ayant découenné
Gérondif
Présent
- en découennant
Passé
- en ayant découenné